THE BEST...AND THE REST (2008)

Το 2008 (κατά πως μετρούν οι χριστιανοί) μας τελείωσε. Τί άφησε (στην μνήμη), τί θα πάρει μαζί του (στην λήθη) θα το κρίνει ο χρόνος. Σε μουσικό επίπεδο τα πράγματα μάλλον αναμενόμενα. Τίποτε διαφορετικό, καμιά κοσμογονία. Λίγοι δίσκοι ξεχώρισαν μακριά απ' τα φώτα της δημοσιότητας (οποία έκπληξη!!!), οι συμβατικά καλοί (δίσκοι) αρκετοί-ευάριθμα στοιχεία (μεμονωμένα τραγούδια δηλαδή) ίσως αντέξουν, η υπερπαραγωγή σκοτώνει την ποιότητα στους καλλιτέχνες και θολώνει την αισθητική κρίση στους ακροατές, η καταρρέουσα μουσική βιομηχανία προσπαθεί να περιορίσει τη χασούρα είτε στηρίζοντας τελειωμένους "superstars'' (βλ. Metallica, AC/DC, Guns & Roses), είτε θεοποιώντας χρυσές μετριότητες. Ο μουσικός τύπος δε, τσιράκι της. Προλογικά τέρμα, πάμε στο τί (και γιατί) ξεχώρισα μέσα στην χρονιά με την απαραίτητη διευκρίνηση πως η σειρά στους τέσσερις πρώτους δίσκους θα μπορούσε να 'ναι διαφορετική (όλοι οι πιθανοί συνδυασμοί) και πως δεν έχω ακούσει ακόμη το νέο Hammers of Misfortune.

TOP 20

1. TYR - LAND
Το ταξίδι δεν τελειώνει ποτέ. Κι αγάπη για την πατρίδα είναι η αγνότερη μορφή του έρωτα.

2. ETRUSGRAVE - MASTERS OF FATE
Ήρθε από το πουθενά. Σάρωσε τα πάντα στο διάβα του. Αριστούργημα.

3. VIRON - FERRUM GRAVIS
Μετά την διάλυση(;) των Malediction παίζουν χωρίς ανταγωνισμό. Η καλύτερη heavy metal μπάντα της γηραιάς ηπείρου. Στ' αυτιά μου οι Jag Panzer της Ευρώπης. Κι αυτό το Sniper...

4. DARK QUARTERER - SYMBOLS
Τα λόγια (θα 'πρεπε να) περιττεύουν. Ξεχωριστή περίπτωση. Κι όσο ψηλότερα ανεβαίνουν τόσο λιγότεροι τους βλέπουν. Ας είναι, η τέχνη δεν απευθύνεται στις μάζες.

5. PHARAOH - BE GONE
U.S. Metal υψηλών προδιαγραφών. Τεχνικό, λυρικό αλλά και ωμό, βαρύ, καταιγιστικό. Αυτό είναι το heavy metal του σήμερα κι όχι...

6. KEITH EMERSON BAND - s/t
Τί να πω γι αυτήν την τεράστια προσωπικότητα; Λιγότερο ανατρεπτικό, λιγότερο επαναστατικό. Τ' αναπληρώνει η ευγένεια της ωριμότητας. Μεγαλείο.

7. EREB ALTOR - BY HONOUR
Αλέθουν το στάρι τους στις μυλόπετρες των Bathory και των Solstice. Συγγενείς των Isole. Τιμή, ανδρεία, έπος, παγανισμός.

8. CROM - VENGEANCE
Παρόμοια περίπτωση. Λίγα περισσότερα χρώματα και μελωδία.

9. SAINT DEAMON - IN SHADOWS LOST FROM THE BRAVE
Νέα μπάντα αλλά όχι άπειρη. Τα μέλη της έχουν παίξει σε περισσότερους από είκοσι δίσκους γνωστών συγκροτημάτων. Αποτέλεσμα τούτου ένας υπέροχος δίσκος euro power με τρομερές μελωδίες, ''πιασάρικα'' ρεφρέν, όμορφες ενορχηστρώσεις, εξαιρετικές εκτελέσεις (τί φωνή).

10. SABATON - THE ART OF WAR
Πάνω που 'χα χάσει την πίστη μου στο είδος... Ανδροπρεπές (σχεδόν μιλιταριστικό) euro power. Και μόνο το βασικό θέμα του ομότιτλου τραγουδιού και το ρεφρέν του Panzerkampf θα αρκούσαν για να πάρει θέση στη λίστα.

11. CRYSTAL VIPER - THE LAST AXEMAN
Κανονικά οι συλλογές δεν έχουν θέση σε μια λίστα με τα καλύτερα της χρονιάς. Εν προκειμένω όμως, κάτι τ' ότι ήταν η πρώτη μου επαφή με την μπάντα, κάτι η συμμετοχή του Defeis, κάτι η διασκευή σε Manilla Road νομίζω πως δικαιολογούν το ''ατόπημα''.

12. REFLECTION - WHEN SHADOWS FALL
Διαφορετική κατεύθυνση για το Ελληνικό σχήμα. Μάλλον πιο ενδιαφέρουσα. Η φυσική συνέχεια του Chapter VI.

13. FOLKEARTH - SONGS OF YORE
Το έγραψα και στην παρουσίαση. Το folk τους πάει περισσότερο απ' το metal.

14. JUDAS PRIEST - NOSTRADAMUS
Δεν ήμουν ποτέ φανατικός θαυμαστής. Τους παρακολουθούσα από απόσταση. Τους βγάζω όμως το καπέλο (μάλλον την περικεφαλαία). Πόσο δύσκολο θα τους ήταν να ηχογραφήσουν ρυθμικά τραγουδάκια, πιασάρικα ρεφρέν, τον Halford να τσιρίζει, με ''μπομπάτο'' ήχο; Piece of cake. Προτίμησαν τον δύσκολο δρόμο, της δημιουργίας. Μαγκιά τους...

15. GRAND MAGUS - IRON WILL
Όλο και πιο επικοί. Μην τους πείτε για Manowar θυμώνουν (ίσως εκτός JB). Τους προσεγγίζουν όμως, συνειδητά ή μη. Αναμένω την συνέχεια. Και μην ξεχνάτε : The Shadow knows...

16. HEATHENDOM - NESCIENCE
Το ντέμο ήταν πιο doom. Το ντεμπούτο περισσότερο power. Διαφορά στην ποιότητα καμία. Τεχνικοί, δύσκολοι μα και προσιτοί. Μεγάλη μπάντα.

17. BRAVE - MONUMENTS
Τους παρακολουθώ από τότε που έφεραν τ' όνομα Arise from Thorns. Ιδιάζουσα περίπτωση ατμοσφαιρικού prog rock/metal. Λυρισμός, έμπνευση, πλούσια ηχοχρώματα, διαφορετικότητα, τέχνη του λεπτεπίλεπτου. Το monuments δεν είναι καλύτερο απ' το ντεμπούτο. Τα στάνταρ πάντως παραμένουν υψηλά. Και το Hero δικαιώνει.

18. BIBLE OF THE DEVIL - FREEDOM METAL
Ο όρος stoner που τους συνοδεύει τους αδικεί. Αδέλφια εξ' αγχιστείας με τους Slough Feg, συγγενείς ηχητικά των Falcon συνεχίζουν μ' ενθουσιασμό το αγέρωχο πρωτο-metal τους πιστοί στις διδαχές του Rory και του Phil (το Ol Girl θα μπορούσε κάλλιστα να βρίσκεται σε κάποιον Thin Lizzy δίσκο).

19. MARTIRIA - TIME OF TRUTH
Τρίτος δίσκος για τους Ιταλούς. Τα παιδιά του Tsamis ακολουθούν τίμια το μονοπάτι των Warlord και των Lordian Guard με θρησκευτική ευλάβεια. Χωρίς βέβαια την ανάλογη έμπνευση ή το ταλέντο. Πάντως δε λειτουργούν ως απλό υποκατάστατο. Και η διασκευή στο Soliloquy, εξαιρετική.

20. ROSS THE BOSS - NEW METAL LEADER
Για χάρη των παλιών καιρών κι όχι μόνο. Και για τρία-τέσσερα τραγούδια, όπως το Matador.