THE ARROW - LADY NITE

Παρότι ιεραρχικά (χρονικά εννοώ) προηγούνται για παρουσίαση οι Hammers of Misfortune, οι Dark Quarterer και οι Shadow Keep που έβγαλαν δίσκους στα τελειώματα της περσινής χρονιάς έρχεται ο τυφώνας από την Ρωσία να τους κλέψει την προτεραιότητα.
The Arrow τ' όνομα, Lady Nite ο τίτλος του τρίτου δισκογραφικού πονήματος κι αν οι δύο προηγούμενοι δίσκοι είναι στα ίδια επίπεδα...σύντομα θα κοσμούν την δισκοθήκη μου. Στο διαταύτα: μελωδικό heavy-power 80ies αισθητικής με νεοκλασικά αρώματα.Εκπληκτικές μελωδίες, απίθανα riffs και leads, εξαιρετικός (διαυγέστατη παραγωγή) ήχος, λυρισμός, ξεσηκωτικοί ρυθμοί, ο καλπασμός του Sign of Lady Nite, το έπος του Ring of the Time.
Να σταθώ στα μαγευτικά πλήκτρα που άλλοτε καθοδηγούν κι άλλοτε συμπληρώνουν τον ήχο χρωματίζοντας, στην φανταστική κιθαριστική δουλειά (και στα Malmsteen-κής έμπευσης σόλο) και κυρίως στα καταπληκτικά φωνητικά: τέτοιο εύρος, τέτοια χροιά, τέτοιος πλούτος ηχοχρωμάτων...που ήσουν χαμένος εσύ; (Είναι η ιδέα μου ή όντως μοιάζει αρκετά του Fabio Lione ιδιαίτερα στο vibrato;)Κοντολογίς παντρέψτε τους Rising Force των πρώτων άλμπουμ με τους Athena του A New Religion? σε μια πιο κλασικομεταλλική προσέγγιση κι έχετε εικόνα, ως αφετηρία μόνο. Κερασάκι στην τούρτα το bonus track (διασκευή σε-respect-Aria) και οι guest συμμετοχές των H. Kursch (Blind Guardian), P.Wagner (Rage), A.Berkut (Aria). Αν προσθέτουν κάτι; Καλλιτεχνικά όχι, καθώς ο Alex Cap είναι (πολύ) καλύτερος των προαναφερθέντων, εμπορικά ίσως...
Οι The Arrow μπορεί να μην πλησιάζουν τις υψηλότατες κορφές της μεγάλης τέχνης προσφέρουν όμως ποιοτικής μορφής ψυχαγωγία στους αναζητητές που ξαποσταίνουν απ΄την ανάβαση στα γάργαρα νερά της νεοκλασικής μελωδίας και του μεταλλικού πάθους. Η ξεκούραση του πολεμιστή κι η Ρωσική επέλαση συνάμα (αφού ακολουθούν και οι Hammerforce - παρουσίαση με πρώτη ευκαιρία). Απαραίτητο.