ALTAR OF OBLIVION - SINEWS OF ANGUISE (Opus 1 in D-Minor)

Sad winds will raise my pinnacle of power...

All my life I've been slave to society,
slave to the daily grind and slave to my own mind
Gladly believing in promises from above,
mass hypnosis; the price of entry
Pity suppressed, the ambitions are flying high,
rise to power, monopolizing the truth
Misplaced idealism, powerful criticism;
hatched out of the same egg,
I'm a pawn in their deadly game.

Φθινόπωρο 1942. Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος μαίνεται κι ένας νεαρός ξανθομάλλης στέλνεται στα ανατολικά σύνορα της Γερμανίας να πολεμήσει τον κόκκινο στρατό. Η ώρα της δόξας ήρθε. Ο εμπνευσμένος ηγέτης, η άρια φυλή, η τιμιότητα, η αγνότητα, η ανωτερότητα του πολιτισμού -του οποίου ο νεαρός αισθάνεται φορέας και φύλακας- θα συντρίψει τις δυνάμεις της παρακμής, της διαφθοράς, της μαλθακότητας. Τα σκοτάδια θα υποχωρήσουν κι ένας νέος χρυσός ήλιος θ' ανατείλει.

Ρίχθηκε στη μάχη με όρεξη, μ' ανδρεία. Όσο περνούσε ο καιρός όμως άρχισε ν' αμφιβάλλει. Οι αντιξοότητες, το ανυπόφορο κρύο, οι εικόνες φρίκης, η απώλεια συντρόφων, αυτοί οι αναθεματισμένοι οι Ρώσοι. Μα δεν ... τελειώνουν ποτέ; Κι άλλοι; Κι άλλοι; Πόσοι ακόμη; Που είναι η ανωτερότητα της πολεμικής μας μηχανής; Ψέματα μας έλεγαν τόσο καιρό; Ψέματα! Οι ''αλήθειες'' ενός παράφρονα. Κι εμείς τα πιόνια; Οι αναλώσιμοι; Το κρέας μπρος στη μηχανή του κιμά; Που είναι η δόξα; Ποιοί είναι οι ''κακοί''; Οι εχθροί ή αυτοί που μας μεγάλωσαν μες στο ψέμα;

Ο νεαρός στρατιώτης που ωρίμασε απότομα δεν έχει περιθώρια επιλογής. Θα συνεχίσει να πολεμά μέχρι το πικρό φινάλε υπερασπιζόμενος αυτούς που του έταξαν χρυσάφι για να βρει μόνο άμμο, που του υποσχέθηκαν το στεφάνι της ξανθιάς δόξας για να βιώσει μόνο φρίκη και θλίψη, που τον ''έστεψαν'' υπερασπιστή της αλήθειας για να συνειδητοποιήσει πως είναι μονάχα πιόνι της προπαγάνδας. Θα συνεχίσει να πολεμά μέχρι το τέλος βασανιζόμενος απ' τα ηθικά διλήμματα σκοτώνοντας τους εχθρούς, οι οποίοι πιθανά έχουν πέσει κι εκείνοι θύματα της δικής τους προπαγάνδας. Μόνος μέχρι το πικρό τέλος...

It's the war of the flowers

We'll take what is ours
Our lone power ruler.

Still alive and hunted
Seal the final triumph
The bitter fruits of evil.

Οι Altar of Oblivion μας έρχονται απ' την Δανία και προσφέρουν το απόλυτο epic doom metal για το 2009. Με μία γρήγορη αναδρομή στη μνήμη πιθανότατα και των τελευταίων ετών. Το Sinews of Anguish : Opus 1 in D-Minor είναι το ντεμπούτο τους και διαπραγματεύεται την ιστορία που -σε περίληψη- διαβάσατε. Πέρα απ' το άκρως ενδιαφέρον στιχουργικό μέρος (διαβάστε οπωσδήποτε τους στίχους-χωρίς αυτούς χάνεται ένα μεγάλο μέρος από τη μαγεία του δίσκου) το ουσιαστικότερο είναι πάντα η μουσική. Κατά βάση επική με doom προεκτάσεις. Κύριο χαρακτηριστικό το δραματικό στοιχείο εκφραζόμενο με πομπώδη μεγαλοπρέπεια. Θαρρώ πως οι φίλοι των Solstice θα δακρύσουν από συγκίνηση παρά τις φαινομενικές διαφορές.

Oh, we stand behind you with fortitude

We stand behind you in the midst of danger; you will sigh and weep
Oh, we have not vanished in the ending storm
We have not lost our saviour in the nightly fire raging storms.

Το The Final Pledge που ''ανοίγει'' τον δίσκο αγγίζει την καρδιά της επικής μουσικής. Καλύτερα δεν ξέρω αν γίνεται, πιο επικό δεν γίνεται. ΥΜΝΟΣ... Το Wrapped in Ruins είναι το μόνο που υπήρχε στο προ διετίας demo (The Shadow Era), η κραυγή απόγνωσης / επίκλησης (GOTT!!!) δε, στον επίλογο συγκλονίζει. Χωρίς διάθεση ν' αναφερθώ σ' όλα τα τραγούδια ένα προς ένα θα σταθώ στο δεκάλεπτο My Pinnacle of Power ίσως την καλύτερη σύνθεση του άλμπουμ με το βασικό μουσικό θέμα να μας γυρίζει πίσω στα πρώτα χρόνια των Candlemass.

Επίσης στο A Retreat into Delusions, στην μπαλάντα του δίσκου όπου πάνω σε μια όμορφη μελωδία το φλάουτο, η ακουστική κιθάρα και τα (σε στυλ τενόρου) φωνητικά μαγεύουν.

Close your eyes, my friend
Leave the twinge behind
Close your eyes again
I'll never leave you.

Rigidly holding out
Battles of argument
Men of illusion break
Fall of an idol.

Να μην αφήσω παραπονούμενο το μελαγχολικά υμνικό Stainless Steel όπου το επικό ρεφρέν δείχνει να ξεπήδησε απ' τις χρυσές μέρες των 80ies. Οι Altar of Oblivion μόλις με τον πρώτο δίσκο τους δείχνουν σαν έτοιμοι από καιρό. Έχουν σωστές βάσεις (διαβάστε τις επιρροές στην ιστοσελίδα τους), μουσική παιδεία (αχ! αυτή η φωνάρα) και μπόλικο ταλέντο μπολιασμένα με το απαραίτητο μεράκι σ' ένα είδος που ουδέποτε υπήρξε εμπορικό. Οι φίλοι του σοβαρού επικού heavy metal ας σπεύσουν. Και κάποιος να στείλει από μία κόπια στους Candlemass και στους DoomSword...