SLOUGH FEG - APE UPRISING

Νομίζω πως καθυστέρησα αρκετά ν' αναφερθώ στο τελευταίο δισκογραφικό πόνημα των Slough Feg κι ο λόγος ήταν πως δεν αισθανόμουνα σίγουρος ότι αφομοίωσα πλήρως τα νοήματα (μουσικά, μα -κυρίως- στιχουργικά) του τρελοScalzi και της παρέας του. Τόσους μήνες μετά παραμένω στο ίδιο σημείο αβεβαιότητας. Δεν είμαι σίγουρα πως το εννόησα πλήρως, πως δεν υπάρχουν κάποιες λεπτομέρειες, έστω, που μου διαφεύγουν. Ας είναι...

Το Ape Uprising είναι αδύνατο να κατανοηθεί από κάποιον που δεν γνωρίζει την προγενέστερη δισκογραφία του συγκροτήματος. Εννοώ στην ουσία και στον πυρήνα του πράγματος κι όχι προσεγγίσεις τουριστικές. Οι Slough Feg αποτελούν ιδιαίτερη περίπτωση και δικαιούνται ξεχωριστού κεφαλαίου στα κιτάπια της Heavy Metal μυθολογίας. Κάθε δίσκος είν' έμμεση (ή κι άμεση) συνέχεια του προηγούμενου ακόμη κι αν η θεματολογία δείχνει διαφορετική. Δείχνει, μα δεν είναι.Δεν θα επεκταθώ περισσότερο σ' αυτό, καθώς σκοπεύω ν' αναθερθώ εκτενώς στο φαινόμενο Slough Feg στο άλλο blog (heavy metal art) κάποια στιγμή. Μερικά στοιχεία μόνο που θα βασίσουν τα όσα θα γράψω παρακάτω. Βασικές επιρροές του Scalzi που επιδρούν καταλυτικά στην σκέψη είναι η φιλοσοφία του Νίτσε, ο Δαρβίνος κι η θεωρία της εξέλιξης, η ελληνική και η ιρλανδική μυθολογία, η επιστημονική φαντασία.

Immanis pecoris custos

immanior ipse

Η ''εξέγερση των πιθήκων'' (ως δίσκος, όχι ως concept) αρχίζει από την Παναγία των Παρισίων του Ουγκώ και τον ... Περίπου (Quasi modo = περίπου). The Hunchback of Notre Doom με το έξυπνο λογοπαίγνιο (Doom αντί Dame). Αργό (το λέει κι ο τίτλος), βαρύ, επιβλητικό, μεγαλειώδες, σχεδόν Sabbath-ιανό, ''καταραμένο'', καθαρτήριο :

Born in the bell tower
Ringing only lies
Despotic sacrament
In the Vicar's eyes.

I roam the halls back-bent
Silent, vacant room
A lonely malcontent
Ringing in his doom.

Το βασικό θέμα του δίσκου όμως είναι, όπως μαρτυρά κι ο τίτλος, η εξέγερση των πιθήκων. Φαντασθείτε κάτι σαν την ταινία Planet of the Apes (βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Pierre Bulle - προτιμήστε την αυθεντική με τον Charlton Heston) αλλά απ' την αντίστροφη. Οι (μακρινοί μας;) συγγενείς ξεσηκώνονται και ζητούν εξηγήσεις απ' το όν που κυριάρχησε και επέβαλε τους δικούς του κανόνες στον πλανήτη, τον άνθρωπο. Για την ακρίβεια στο στόχαστρο βρίσκεται ο δυτικός πολιτισμός. Ο παρηκμασμένος, ο μηδενιστικός, ο αφύσικος, ο βλαπτικός για την φύση (μα πιότερο για τον άνθρωπο). Ο Scalzi δηλώνει στις συνεντεύξεις ότι πρόκειται για μια απλή ιστορία χωρίς ιδιαίτερα νοήματα. Διαβάζοντας τους στίχους όμως διαπιστώνεις πως δεν ... σου ανοίγει την πόρτα αν δεν θες να μπεις μέσα. Δίνει μονάχα αντικλείδι στους - λιγοστούς - περίεργους.

''Ο άνθρωπος είναι ένα σκοινί τεζαρισμένο από το ζώο ώσαμε τον Υπεράνθρωπο. - Ένα σκοινί απάνω από την άβυσσο.''

ΤΑΔΕ ΕΦΗ ΖΑΡΑΤΟΥΣΤΡΑ

Η αγάπη του Scalzi για τον Νίτσε δηλωμένη πολλάκις. Κι επιβεβαιώνεται συχνά στους στίχους. Δεν κατέχω αν έγινε συνειδητά αλλά η άποψή του για την ανθρωπότητα είναι η ίδια μ' αυτήν του Ζαρατούστρα από διαφορετική οπτική. Όση η απόσταση ''από το ζώο ώσαμε τον Υπεράνθρωπο''. Πειραματική απόδειξη αυτού, τ' ομότιτλο τραγούδι. Προσέξτε ομοιότητες στη διατύπωση και (επιμέρους) διαφορές στην οπτική :

Now that your missing link was
Found in the shackled chain
Death to the noble savage
Life to the spoils of Kane

Prodigal Caesar rising
Rolling in leaves of rage
Swinging on vines you'll find him
Locked in his human cage

...
Corpus of ill-intention
Oedipus bound in chains
Bored of his new inventions
Bankrupt for all his pains.

(APE UPRISING)

Μια φορά θαρρώ πως ήτανε στα δυό -
είπε χωρίς κρασί η Σίβυλλα μεθυσμένη
όλα κατά διαβόλου πάνε τρισαλλοί
ποτέ δεν ξέπεσε ο κόσμος τόσο πολύ,
κι ο ξεπεσμός όλο αυξάνει.
Πόρνη κατάντησε η Ρώμη και πορνείο.
Κι ο Καίσαρ κατάντησε κτήνος.
Κι ο ίδιος ο θεός Εβραίος έγινε και κείνος.

(ΤΑΔΕ ΕΦΗ ΖΑΡΑΤΟΥΣΤΡΑ)
(Μέρος Τέταρτο, Κουβέντα με τους Βασιλιάδες)

Αντί του Εβραίου θεού το σημάδι του στον άνθρωπο (spoils of Kane), όχι η μάντισσα που ''αγέλαστα και ακαλλώπιστα και αμύριστα φθεγγόμενη ... δια τον θεόν...'' αλλά αυτός που αντίκρισε την αλήθεια (Oedipus) κι ο Καίσαρας παρέμεινε ως έχει. Στο White Cousin δε, έχουμε μία από τις συγκλονιστικότερες καταγγελίες του δυτικού πολιτισμού και του λευκού ανθρώπου που έχει την αποκλειστική ευθύνη. Δεν χωρούν σχόλια. Το παραθέτω ολάκερο :

We wanted to stay,
You canceled the sun
We hide underground
And worship a gun.

White cousin - When will it end?

The jungles we shared
Are all in the past
The all-seeing eye
Is closing at last.

White cousin - When will it end?

They come with pink eyes
And lily-white skin
They hide underground
And burrow within.

White cousins - Albino slaves...

Ο καθαρός αμφιβληστροειδής του Scalzi φαίνεται κι απ' τον τρόπο που αντιμετωπίζει μία (από τις πολλές) πλάνες της λευκής κουλτούρας. Το παραμύθι του ''ευγενούς βαρβάρου'' (Death to the noble savage) είναι το προσωπείο του Nasty Hero. Όποιο μεταφραστικό χαρακτηρισμό κι αν προτιμήσετε για το Nasty (αγενής, άγριος, βλαβερός, πρόστυχος κλπ.) είναι αρνητικός.

Here in my sanctuary
I will spin another kind of lie
About a species out of time.

I ain't your plastic hero
I won't be the victim of your crime.

Στο μουσικό μέρος οι Slough Feg αγνοούν ρεύματα, μόδες και τάσεις (όπως έκαναν πάντα). Ο χρόνος κυλά διαφορετικά γι αυτούς. Πρωτόγονο (στην κυριολεξία του όρου) hard & heavy αυτό που κάποτε ονομάζαμε crossover, απλό μέσα στην πολυπλοκότητά του, καλπαστοί ρυθμοί, folkίζοντα riff, επικίζουσες εξάρσεις, εκπληκτικές κιθάρες και τα πολύ ιδιαίτερα φωνητικά. Με μία λέξη : δισκάρα. Κι ακόμη μία : ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ.

As I turn water to wine
Turning the trees to my shrine
Tear down your temple of pain
Prodigal Caesar will reign.