A STEP BEHIND?

Δεν θα πρωτοτυπήσω γράφοντας για την σχετικότητα του χρόνου. Τα είπαν και τ' απέδειξαν άλλοι σοφότεροι από μένα. Απλά εκπλήσσομαι (για να μην πω εντυπωσιάζομαι) κάθε φορά που επιβεβαιώνεται πρακτικά. Κάποτε ένας σημαντικός δίσκος μας συντρόφευε για μήνες (ακόμη και χρόνια). Μαθαίναμε απ' έξω τους στίχους, ''σφυρίζαμε'' τις μελωδίες στον δρόμο, η σχέση μας με τους καλλιτέχνες ήταν διαλεκτική, με τα τραγούδια βιωματική. Σύντροφοι στις μάχες της ζωής, τις χαρές, τις λύπες και τις αγωνίες.
Τώρα; Στον μήνα επάνω ο δίσκος έχει παλιώσει. Όχι λόγω έλλειψης ποιότητας. 'Οποιος ισχυρίζεται κάτι τέτοιο έχει γεράσει πρόωρα. Αιτία είναι η υπερπληθώρα κυκλοφοριών σε συνδυασμό με τον ολοένα μειούμενο ελεύθερο χρόνο. Επιλογές;
Άστο, δεν είναι της παρούσης. Τότε γιατί αναφέρθηκαν τα παραπάνω; Προλογικές δικαιολογίες ουσιαστικά για να παρουσιάσω τρεις δίσκους που κυκλοφόρησαν πέρυσι (παμπάλαιοι δηλαδή). Έγραφα στο εισαγωγικό για τις είκοσι καλύτερες κυκλοφορίες του 2008 πως η επιλογή έγινε χωρίς να 'χω ακούσει το τελευταίο Hammers of Misfortune (μακράν η καλύτερη περσινή κυκλοφορία). Δεν έγραψα το αυτονόητο : πως η εικοσάδα προέκυψε -προφανώς- από τους δίσκους που έχω ακούσει. Κι έτσι έμειναν εκτός λίστας αρκετά ''διαμάντια'' που τ' ανακάλυψα καθυστερημένα. Για τρία από αυτά επανορθώνω άμεσα :

SIX MINUTE CENTURY - TIME CAPSULES

Αριστούργημα!!! Μεγαλείο!!! Δέος!!! Αν αυτό είναι το ντεμπούτο τί θα ακολουθήσει; Το κουαρτέτο απ' το Τέξας στην πρώτη -μόλις- προσπάθεια αγγίζει τα υψηλότερα επίπεδα του σοβαρού heavy metal. Το US Power συναντά το νεοκλασικό metal υπό ένα prog πρίσμα που μαγεύει...δυστυχώς τους λίγους. Τόση έμπνευση, τέτοιο πάθος, απίστευτες μελωδίες, πόσος περισσότερος λυρισμός, τεχνική κατάρτιση...στα ουράνια, εκπληκτικές ενορχηστρώσεις, κλασικιστική μεγαλοπρέπεια. Αποκορύφωμα; Ένα αηδόνι μίγμα Arch-Tate-Midnight (μ' έμφαση στον πρώτο). Άπιαστος!!!
Μην ψάχνετε για επιρροές και ομοιότητες, χάνετε το δάσος. Ουδεμία μέτρια στιγμή, ούτε νότα δίχως λόγο ύπαρξης, ενιαία ατμόσφαιρα, όλες οι συνθέσεις πρώτης γραμμής, η διασκευή σε TNT ( το Seven Seas απ' το Knights of the New Thunder) ανώτερη -εννοείται- του πρωτότυπου...ΕΠΟΣ:

Let freedom ring
For those who are in need
Won't you stand and fight with me
We are marching into war.

Οι SMC μπορεί να μην'' ζωγράφισαν την τέλεια εικόνα'' (In my life I haven't painted the Perfect Picture) την μετέτρεψαν όμως σε μελωδίες, συναισθήματα, ηχοχρώματα. Το ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ χάνει την σημασία του εδώ. Και το ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΣΜΕΝΟΣ μοιάζει περιοριστικό...

MINDWARP CHAMBER - DELUSIONAL REALITY

Το US Power είναι η μεγάλη μου λατρεία. Θεωρώ πως στις υψηλότερες στιγμές του το Heavy Metal άγγιξε τ' άστρα, γνώρισε την ολοκλήρωση (κάτι που δεν κατάφερε το Euro Power παρά τις καλύτερες προοπτικές στην αφετηρία, κάποια στιγμή θ' αναφερθώ εκτενώς). Οι Mindwarp Chamber συνεχίζουν την σπουδαία παράδοση και κρατούν ψηλά την σημαία του σοβαρού Heavy Metal (ευτυχώς ή δυστυχώς υπάρχει ακόμη τέτοιο).

Συστάσεις απαραίτητες: η αυτού μεγαλειότης Huffman (βλ. Syris, Spirit Web etc. etc.), η αυτού υψηλότης Sullivan (βλ. Slaughter Xstroys, Winterkill κλπ. κλπ.). Η συνέχεια μάλλον περιττή για τους φίλους του ιδιώματος. Υπερτεχνική, δυσνόητη, ελιτίστικη μουσική που ακροβατεί ανάμεσα στο power και το progressive, ιδιαίτερες (κι εναλλασσόμενες) ατμόσφαιρες, έντεχνο - εγκεφαλικό metal. Με το Delusional Reality η πεντάδα απ' το Chicago (δυστυχώς ο Sullivan έφυγε) δεν θα γίνει πλούσια. Κατέθεσε όμως ένα γνήσιο έργο τέχνης θυσία στο βωμό του μόνου κριτή: του χρόνου. Και ανέβασε κι άλλο τα ήδη υψηλά επίπεδα...

DIPHTHERIA - TO WAIT FOR FIRE

Δηλώνω θαυμαστής της φωνής του Λεπτού. Αν δεν ήξερα πως λειτουργεί το σύστημα θα αναρωτιόμουν γιατί δεν κάνει καριέρα σε μια μεγάλη μπάντα. Τί εστί Diphtheria; Ότι καλύτερο έχει βγάλει η Ελλάδα (η Κύπρος είναι Ελλάδα, έτσι;) τα τελευταία χρόνια. (Οι Sarissa θ' απαντήσουν;) Ο δίσκος -που περίμενε αρκετά χρόνια την ευκαιρία να ''βγει'' στο φως- περιλαμβάνει δέκα εξαιρετικά τραγούδια επικολυρικού power Αμερικάνικης κοπής, κατά βάση mid tempo, υποβλητικά, ''μυστηριώδη'' - σχεδόν μυστικιστικά προσαρμοσμένα στις τεράστιες φωνητικές ικανότητες του Νίκου. (Άσχετο : πόσο θα 'θελα να τον ακούσω να ερμηνεύει Heir Apparent ή Crimson Glory...να ελπίζω στο επόμενο UTH;)

Να σημειώσω και κάτι άλλο : ο ήχος είναι εκπληκτικός - σχεδόν ιδανικός για Heavy Metal μουσική. Ας καταλάβουν οι εταιρείες πως άλλο heavy ήχος κι άλλο παραμορφωμένος. Η βαρύτητα δεν συνεπάγεται βαβούρα. Αν και δεν είχα σκοπό ν' αναφερθώ σε μεμονωμένα τραγούδια (όλα υψηλού επιπέδου) το God Wanted χρίζει ξεχωριστού σχολιασμού. Η αναγγελία του θανάτου του θεού (τους πρόλαβαν ο Νίτσε κι ο Πλούταρχος βέβαια) γίνεται μ' έναν υψηλής αισθαντικότητας μελαγχολικό λυρισμό, ενώ το ορχηστρικό μέρος στην μέση με τα πλήκτρα θα θυμίσει Supertramp στο School. Οι φίλοι των Crimson Glory και των (αυστηρά δύο πρώτων) Kamelot θα ενθουσιαστούν.