GOD OR MAN ?

Λίγες κουβέντες καθαρές και σταράτες όσο είμαι ''νηφάλιος''. Γιατί από τη στιγμή που θα πατηθεί το play και πλημμυρίσει το κάστρο απ' τις νότες, τις μελωδίες, τους ρυθμούς των Manowar και τη φωνάρα του Eric ξεχνώ τ' όνομά μου, χάνω την επαφή με τον κόσμο των θνητών, ξυπνά μέσα μου το κτήνος κι ο θεός. Η μουσική των Manowar ήταν ο μεγάλος έρωτας της εφηβείας μου. Όσο κι αν προσπάθησα να αποστασιοποιηθώ μεγαλώνοντας για ν' αποκτήσω μια πιο αντικειμενική-κριτική ματιά (κάτι που κάνω μ' όλους τους δίσκους με τους οποίους έρχομαι σ' επαφή, είτε μ' αρέσουν είτε όχι)...άδικος κόπος. Εδώ οι μουσικολογικοί όροι πάνε περίπατο. Εδώ υπάρχει πάθος, φλόγα, ουρανός, φωτιά. Και μ' αυτά τα δεδομένα πατώ το play :

MANOWAR - THUNDER IN THE SKY (ep)

Step aside
Where I ride
Or you will die.

ΕΒΔΟΜΑΔΑ MANOWAR. Από το Σάββατο που επιτέθηκε στα ηχεία μου έπαψα κάθε δραστηριότητα εκτός των απολύτως υποχρεωτικών, δηλαδή δουλειά (δεν αστειεύομαι, αν μπορούσα θα 'παιρνα άδεια) και (λιγοστό) ύπνο. Οι υπόλοιπες ώρες αφιερωμένες στην μυσταγωγία των ακροάσεων. Ούτε φίλους, ούτε γνωστούς, ούτε γκόμενες (πρώην και επόμενες), ούτε κοινωνικές υποχρεώσεις, ούτε παραλίες (μιλάμε για καλοκαίρι σε νησί), ούτε μπαρότσαρκες (ακύρωσα ακόμη και την Σαββατιάτικη έξοδο).
Μετά από μερικές εκατοντάδες ακροάσεις κι έχοντας πλήρη γνώση των συνεπειών του νόμου καταθέτω με το χέρι στην καρδιά, χωρίς φόβο και πάθος. Και γράμματα ξέρω...
Το ep σπέρνει ανέμους και θερίζει θύελλες. Σπέρνει τον όλεθρο και θερίζει την καταστροφή. Σπέρνει λιωμένο ατσάλι και θερίζει έπη.Το ομότιτλο (Thunder in the Sky) είναι Manowar νεοτέρας κοπής. Ακούγεται όμορφα, ευχάριστα, συναυλιακό, ρυθμικό δεν πρόκειται όμως να προσθέσει κάτι (ούτε ν' αφαιρέσει βέβαια) στον μύθο της κορυφαίας επικής μπάντας.
Ακολουθεί ο πρώτος κεραυνός (απ' το σφυρί του Thor βεβαίως) : το Let the Gods Decide με το εκπληκτικό βασικό μουσικό θέμα. Τί riff είναι αυτό; Και πόσο διαφορετικό...

I am the keeper of the laws
Decided by the gods.

Ευελπιστούσα πως δεν θ' άκουγα χειρότερη μπαλάντα απ' το Courage. Δεκατρία χρόνια μετά ήρθε η ''κρυάδα'', το Father ντε. Θέλετε και σχόλιο; Προσπέρασα.

Fight with blood
Fight with steel
Die with honor
Never Yield.

Fearless hearts
Filled with pride
Into glory we shall ride.

I'll die fighting with My brothers side by side.

Το Die with Honor ήταν γνωστό από πέρυσι. Πομπώδες, επικό, δείχνει η φυσική συνέχεια του Gods of War (με ολίγην από Call to Arms), με κέρδισε με τις ακροάσεις. Κι οι στίχοι του δημιουργούν μια όμορφη Σπαρτιάτικη εικόνα.

If I should return
With my body on my shield
Tell my son I chose
To die than Yield.

Για το Crown and the Ring τα σχόλια περιττεύουν. H metal version δεν είναι παρά ο ''επιμεταλλωμένος'' επίλογος. Έχει το ενδιαφέρον του αλλά δεν χωρά βελτιώσεις το τέλειο. Κι η ερμηνεία του Adams εξίσου εκθαμπωτική όπως και τότε. Εικοσιένα χρόνια μετά.
Και τώρα τα δύσκολα: ο επίλογος...

Tell me
Will I live or die
Then tell me why
Now tell me who I am
God or Man.

ΕΠΕΛΑΣΗ. Επέλαση ιππικού, επέλαση τεθωρακισμένων, τυφώνας, ηφαιστειογενής λάβα. Τίποτε όρθιο, τίποτα στη θέση του, τίποτε ίδιο μετά. God or Man. Τα λόγια φτωχά. Δίπλα στα κλασικά άσματα του παρελθόντος. ΕΠΟΣ, ισοπεδωτικό, ύμνος, σαρωτικό ρεφρέν, ομοβροντία, κανονιοβολισμοί, πυρ κατά βούληση, πόλεμος. Όταν ο (συγκλονιστικός) Adams ουρλιάζει I'm alive οι Βαλκυρίες ξέρουν πως δεν ήρθε ακόμη η ώρα να επέμβουν.
Μοναδικό μείον του έπους, η μουσική γέφυρα (στο σημείο που λέει You know the curse of my pain) είναι όμοια με την αντίστοιχη των Judas Priest στο Breaking the law.

Για το δεύτερο CD με το Father ερμηνευμένο σε δεκαπέντε διαφορετικές γλώσσες δεν έχω άποψη. Μόνο την ελληνική version άκουσα για ευνόητους (δηλαδή αρχειακούς) λόγους και την αντιμετώπισα με χαμόγελο.
Το Thunder in the Sky είναι ένα καλό ορεκτικό. Περιμένω πως και πως τον δίσκο. Και πιστεύω πως το πάθημα του Gods of War (όπου οι καλύτερες στιγμές ήταν γνωστές πριν κυκλοφορήσει το άλμπουμ λόγω του ep που είχε προηγηθεί) έγινε μάθημα. Θεωρώ περιττό να τονίσω τις εκπληκτικές ερμηνείες του Adams. Όχι όμως και την επιστροφή στα τύμπανα του Donnie Hamzik, (ο drummer του Battle Hymns).

ΗΘΙΚΟ ΔΙΔΑΓΜΑ : Θέλω βινύλιο...ΤΩΡΑ!!!